januari 13, 2022
fan Felice Casorati*
Syn tiid hat hy wol hân
as widner en as heit,
syn eagen stoarje troch it rút,
de wrâld is wurden ta in feit.
Yn hannen leit it boek,
’t bestean is suver ticht,
hy hat sawat syn skiednis út,
wat is te sjen oan syn gesicht.
Har hân leit op syn earm,
as dochter hat sy noed
oer him no’t syn bestean hast slút,
’t giet fierder op ’e âlde foet.
De frou stiet achter har,
as mem swijt sy foargoed,
kriich twa jier lyn de lêste tút,
joech him har dochter op ’e noed.
* Felice Casorati (1886- 1963)
Skilderij ‘Dûbelportret’
januari 12, 2022
fan ûnbekend*
Jesaja
Al is it rûnom nacht op ierde,
sitte naasjes yn it tsjuster,
oer Jeruzalem falt helder ljocht,
de gloarje dy’t de Heare skine lit,
de klimaks fan syn dieden.
De heidenfolken sille komme,
foarsten sjogge dy fan fierren
strieljen, slach dyn eagen op en sjoch
sels hoe’t sy sette op dyn gloarje ta,
sy fiele har ferromme.
Fan fierwei komme al dyn soannen,
alle dochters litte harren
nei dy drage, wat dy strieljen docht,
sy wolle diel ha oan dyn gloarjetiid
en drinke út dyn boarne.
De rykdom komt fan alle folken
op dy ta, de skatten fan de
see, de dieren fan it lân en sjoch
hoe’t skippen farre goud en wijreek oan,
de seilen ha fan wolken.
Wie Sion iensum en ferlitten
as in frou dy’t rûnom hate
waard, sy komt as pronkstik ta har rjocht,
dat Ik as ljochtsjend sieraad makke ha,
myn folk sil it besitte.
* Yllustraasje ‘Nij Jeruzalem’