januari 19, 2022
fan ûnbekend*
Jesaja
Ik hâld my as profeet net stil
oant Sion ta syn rjocht komt,
oant syn heil as fakkel brânt
en keningen syn gloarje sjogge,
nee, ik swij net oer Gods wil.
Do wurdst in fonkeljende kroan,
in tulbân yn de hân fan
God, dus keninklik fan foarm,
do krijst fan Him in nije namme,
ja, as wiest tenei syn soan.
Lykas in feint trout mei in faam,
sa trout mei dy de Heare,
want sa wiis is Hy mei dy;
op Sions muorren steane wachters,
dat Gods stêd is wer foarnaam.
Gjin fijân yt wer fan dyn nôt,
nea wurdt dyn druvesop wer
dronken troch wa’t binne frjemd
foar dy, dêr hasto swier foar bodde,
rispje silsto mannichfâld.
Gean troch de poarten en op wei,
wol romje ûnderweis de
stiennen op, de Helper komt
mei lean dat Hy syn folk betellet,
syn fertsjinste is dêrnei.
Foto ‘Fakkel’
januari 18, 2022
van Edward Moran*
Het is geen zee of oceaan,
men kan de kust en stad zien liggen,
in de baai roeit men vertrouwd
een rondje om weer uit te komen
waar men touw-vast komt vandaan.
Het water had op ’t vroege uur
nog weinig reliëf, dus gleden
schepen langzaam bij de kust
vandaan, maar vlugger ging de stoomboot,
aangedreven door het vuur.
De roeiboot gleed ook langzaam mee,
door handkracht ritmisch aangedreven
tot de windkracht haalde uit
naar ’t water, dat rap in beroering
kwam, als was het op de zee.
De schepen krijgen zeilend vaart,
terwijl de roeiboot het laat zitten,
golven brengen hem uit koers
om voor een zeilboot uit te komen,
die het om de voorrang gaat.
* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Baai van New York’