januari 25, 2022
van Théodore Géricault*
Zij had het leven doorgegeven,
gaf ook om haar man die stuurman was;
vroeg wilde hij hun kind al sturen
om te proeven van de zee…
veel beleven was zijn streven.
Zij moest zijn vroege streven volgen,
maar gaf aan dat één reis was genoeg
om van de zee de sfeer te proeven,
beide gingen zij dus mee
om te kijken naar de golven.
Hij wilde zijn beroep doorgeven,
maar nog niet de vlagen van de storm,
als stuurman had hij zich verkeken
op de golven op de ree,
stuurloos kon hij niet meer streven.
Zou zij het leven overgeven
aan de golven? Niets was haar teveel,
zij heeft hun kind bij zich gehouden,
nam hem voor het leven mee,
zonder kans was ook haar streven.
* Théodore Géricault (1791-1824)
Schilderij ‘De storm’
januari 24, 2022
Gjin fûgel ropt it roekoe
oer de weagen fan de Snitser mar,
syn rop klinkt by de Potten,
hy nimt de beammen dus foar kar.
Gjin miuw fljocht nei de pôle
dy’t de namme Roekoe earder hie,
dat eilân is ferdronken,
it wist mei ’t minne waar gjin rie.
Foar him wie stoarm korona,
’t firus dat him deadlik troffen hat,
de ein fan Roekoepôle…
sjedêr wat folle letter bart.
Twa jier gjin skûtsjesilen,
dat de skippers fielden har as wees,
de ein fan de tradysje?
Sjedêr de Roekoepôlerace!