februari 6, 2022
fan ûnbekend*
Gjin baan fanwege de depresje
brocht de leechte yn ’t bestean,
sadat de twivel boppekaam:
hoe moat it fierder gean?
Sa foel it folk yn in depresje,
want de hannen rekken leech,
sadat de geast net boppekaam
om moed te jaan, ’t waard dreech.
It jongfolk** koe net binnen bliuwe
op ’e rop fan de natoer,
dy’t geast en hannen nedich hie,
de twivel rekke oer.
Miljarden beammen waarden plante,
sadat Amearika waard grien,
in wiere died foar it miljeu
wie út it neat ûntstien.
Wurdt wurk troch de depresje rekke,
lit de geast syn wurk dan dwaan,
it kin net sûnder de natoer
mei ’t each op wer in baan.
* Foto ‘Hân en beam’
** Civilian Conservation Corps
februari 5, 2022
fan ûnbekend*
Wol harkje nei de Heare God,
sawol de tsjinners as wa’t tsjinstân
biede, tusken beide is in spjalt,
útsprutsen is har lot.
Ik jou myn tsjinners ’t deistich miel,
mar jimme sille alle dagen
honger lije, smachtsje fan de toarst,
sa kriget elk syn diel.
Myn tsjinners sille wille ha
en jubelje fan kleare blidens,
jimme skrynt it lykwols troch it hert,
de wanhoop slacht dan ta.
In nije namme sil Ik jaan,
nee, net oan jim, mar oan myn tsjinners,
want jim namme klinkt tenei as flok,
sil nearne noch op slaan.
Sawol de seine as de eed
fynt plak út namme fan de Heare,
want Hy bliuwt syn tsjinners ivich trou,
gjinien komt mear yn need.
Foto ‘Spjalt’