februari 10, 2022
fan Albrecht Dürer*
Sy dogge ’t binnendoar
en jouwe har fan boarsten
oant it skamhier bleat,
mar skamje harren net,
sa baaiend, foar elkoar.
Elkoar ha sy yn ’t each,
mar ’t stekt net lykas sjippe,
brûkt fan top oant tean,
sy wurde hjir net brûkt,
mar bûten is ’t in pleach.
Sy dogge ’t bûtendoar
mei foar it spul in lapke,
dat slop hingjen bliuwt
as keardels by elkoar,
gjinien sjocht nei de oar.
Mar lit in frou har sjen,
dan spylje sy foar master
op… oerein dat spul!
It is gjin flauwe kul,
want hy is te besjen.
* Albrecht Dürer (1471-1528)
Tekening ‘It bad fan de froulju’
Gravuere ‘It bad fan de manlju’
februari 9, 2022
fan ûnbekend*
Ik sprek en skep dan tagelyk
in nije himel, nije ierde;
jubelje, wês ivich bliid
mei wat Ik skep, Jeruzalem
sil jim de heechst blydskip biede.
In bern wurdt daliks net ta lyk,
wa’t âld is, makket fol syn dagen,
lykas ’t libben fan in beam;
in bern giet net mear ier ferlern,
mar sil it erfdiel fierder drage.
Wa’t bout, krijt eigen ûnderdak,
in eigen wyngerd jout syn fruchten
net oan wa’t net plante hat,
myn folk priuwt sels fan al syn wurk,
dat hjoed de dei giet sûnder suchten.
De wolf sil weidzje mei it laam,
de liuw sil as in ko gers frette,
mar de slang yt inkeld stof;
myn berch is hillich, sûnder kwea,
foar ivich ha Ik dat besletten.
Yllustraasje ‘Wolf en laam’
