februari 22, 2022
van Théodore Géricault
Geen zicht meer op het leven
dat zich als geheel ontvouwt,
geen weet van wat geweest is,
wat nog komt en hoe het gaat met wie
zij toch niet kennen, nooit meer zien…
een kwestie van monomanie.
Zij kunnen niets meer geven
dan hun uiterlijk, model,
geen schim van wat geweest is,
toch de moeite waard voor een portret,
voor anderen zijn zij te zien…
een kwestie van de toon gezet.
Zij zijn niet meer geketend,
wel gezien, al is ’t een tel,
zodat ‘alleen’ geweest is;
hoe het met hen gaat, laat weten wie
zij kennen, samen is het goed
te leven met monomanie.
* Théodore Géricault ( 1791-1824)
Schilderijen “Mensen met monomanie’
februari 21, 2022
Leen Bakker koe ’t geweld net keare,
want syn hannel lei op snein ek stil
lykas de stilte foar de stoarm,
dy’t losbriek en gjin pypskoft hold,
hy soe de nacht troch beare.
Se stiene lang al, lykas hearen,
mei de rêgen rjocht en earmen breed
te redendielen oer ’t klimaat,
dat troch de hichte har gjin lêst
besoarge, ’t wie te kearen.
Oant sneintejûn, it koe ferkeare
mei in wynkrêft tsien, in fûle stjit
sloech ta, de hearen kreaken, dit
ferwachte waar waard ien fataal…
Leen koe dêr wat fan leare.