maart 4, 2022
fan ûnbekend*
Vergilius, fan sljocht komôf,
koe nei Rome foar de stúdzje
fan retoarika; as advokaat
koe hy it lêste wurd net fine…
hy reagearre syn frustraasje ôf:
Wat ik yn de mûle hold,
is nei it skrift ferskood.
Vergilius, frijfeint, gjin frou
soe him yn it dichtsjen steure,
konsintraasje wie syn trouwe maat,
dêroan koe hy him maklik bine,
tegearre reagearren se har ôf:
Wat in frou net bringe kin,
belibje wy troch ’t bern.
Vergilius beskreau al gau
ien út tûzen as bysûnder,
’t keninklike bern, beskaafd fan aard,
dat liet de sinne oeral skine,
Augustus makke sa it lofdicht ôf:
’t Wurdt foar elk in gouden tiid,
ferspried dit wiid en siid.
* Mozayk ‘Vergilius tusken muzen’
maart 3, 2022
fan Vincent van Gogh*
De muorren fan in hurd systeem
bestean út withoefolle stiennen
fan net fierder as it plak
dat oanwiisd wurdt foar ’t swijend folk,
it moat syn rûntsjes rinne.
De lippen lizze opinoar,
gjin wurd komt út ’e mûle,
want se binne hjir teplak
en stappe neffens it systeem,
gjinien rint op in bûle.
Wêr bliuwt it wurd fan de profeet?
Hy moat syn mûle iepenskuorre,
raze it systeem teplak
en roppe ’t folk op ta de gjalp
dy’t brekt de hege muorren.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘De finzenis’