maart 31, 2022
fan Jan Kooistra*
It barde op de sechde dei,
de dei dy’t rûn nei it folsleine,
mar noch net folmakke wie,
dat libbensread de ierde kleure.
De dieren kamen út ’e klaai
en namen dêrút mei de seine
fan de ierde: streamend bloed
troch hert en alle ieren hinne.
De minske riisde hegerop,
mar kaam ek út ’e reade ierde,
dy’t syn bloed fluch streame liet…
wat wie der noch foar him te winnen?
Hy rikt noch nei de heechste top,
los fan de ierde, sadat bliede
al syn bruorren op ’e grûn
dy’t earder klear it libben kleure.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Skilderij ‘De sechde dei fan de skepping’
maart 30, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ferstjitten bisto troch dyn man,
omdatsto ûntrou wurden wiest;
kinst dan wer by him komme
wylsto foar hoer trochgongen bist?
Fan mannich man bist yn de ban
en slachst de eagen huorrich op
nei hichten, dêr’tst dy brûke
litst sûnder datst dyn man noch mist.
Te wachtsjen stiesto op in klant
en harkest nei syn geile rop,
sa hast it lân fersmoarge
mei huorkerij sa’tsto wol witst.
Hoewol’t de lette rein net kaam
en honger lije waard dyn straf,
hat dat der net foar soarge
datsto foargoed feroare bist.
Ynienen sprekst My oan as Heit
en tinkst: ‘Hy bliuwt net ivich lilk
as freon fan earder jierren.’
Mar wolst wol opjaan watst dan mist?
* Gravuere ‘Hoer fan Babylon’