april 7, 2022
fan Ids Wiersma*
Wannear’t it tsjuster driget
mei ’t egale donkerblau
fol hurde wite kûgels,
wa wit dan watfoar ramp men kriget.
It is net mear te missen,
dat gjinien ûntkomt deroan,
’t klimaat sjit mei syn kûgels…
wa soe him dan net rap tarisse?
Wannear’t gewearen sjitte
kûgels troch it donkerblau,
dan wurdt it minskdom kûgelsk…
wa soe it derby sitte litte?
It is net mear te missen,
’t lit de minske net egaal:
der bloeie wite kûgels…
wa kin it libben dan net risse?
* Ids Wiersma (1878-1965)
Skilderij ‘Maitiidsblommen’
april 6, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Offallich wie folk Israel,
ûntrou de stam fan Juda,
kom werom, ôffallich folk,
Ik bliuw net altyd lilk,
do bist by My yn tel
ast tajoust datsto skuldich bist
oan frjemdgean mei de goaden.
Kom dan werom, jim binne bern
fan My, Ik ha jim nommen
yn beskerming, dat myn folk
de liedslju krijt dy’t Ik
as tige kundich ken,
sadat it folk manmachtich wurdt
yn ’t lân dêr’t jim fan hâlde.
De arke fan myn trou ferbûn,
dêr sille jim net mear oan
tinke: Sion wurdt myn troan,
dêr ha ’k myn folk wer fûn.
* Foto ‘Sion’
