mei 11, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
De soannen hawwe My ferlitten,
rinne wielderich as hynsten om
en wrinzgjend achter buormans wiif oan,
gjinien kin ’t huorkjen litte.
Soe Ik soks net op har ferhelje?
Om har dwaan en litten nim Ik wraak,
ferrinnewearje harren ikkers,
sy sille ’t sa betelje.
It giet mei ’t kwea om beide soannen:
’t folk fan Juda en fan Israel,
sa is de godsspraak fan de Heare,
yn plak fan druven toarnen.
Hy docht ús neat, wie harren sizzen,
wy belibje kriich noch hongersneed
en harkje net nei de profeten,
har wurd sil nimmen misse.
* Foto ‘Hynsten’
mei 10, 2022
van Hubert von Herkomer*
Als ouders droegen zij de last
van leven zonder onderdak,
het weinige om mee te nemen
en voor het nageslacht,
niets stond meer vast.
Verlaten gingen zij op pad,
het was ’t gevoel dat tot hen sprak
om zo het leven niet te nemen;
wie had er ooit gedacht
dat dit zo zat.
Zij zitten, want zij heeft geen lucht
om nog te lopen met de last
van kind en spul om mee te nemen,
hij weet zij heeft geen kracht
op deze vlucht.
* Hubert von Herkomer (1849-1914)
Schilderij ‘Moeilijke tijden’