juni 8, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik sprek dy no oan, Jeremia,
bid net langer foar dit folk,
kom My net mei dyn smeekbea oan,
net langer bisto harren tolk.
Sjochst net wat sy op strjitte dogge
yn Jeruzalem, mar ek
yn oare stêden yn dit lân,
de reden dat Ik mei har brek.
Sjochst net dat bern it hout opsykje,
dêrmei stoke heiten fjoer,
de memmen riere it besleek
en bakke koeken foar dy hoer…
… fan Isjtar, himelkeninginne,
oare goaden krije drank,
sy krinke djip My mei har dwaan
en litten? Gjin ferlet fan tank…
… ha IK, ta eigen skea en skande
bidde sy de goaden oan,
myn grime komt op dit folk del,
by My ha sy ’t foargoed bedoarn.
* Ofbylding ‘Isjtar’
juni 7, 2022
van Théodore Géricault*
Met rood omrande ogen,
want uren lang heeft zij gehuild
tot er geen traan meer over was,
ziet zij terug op wat zij nooit meer ziet,
het liefste is voorgoed vervlogen.
Zij ziet vervlochten liefde,
van zichzelf en ook die van haar kind,
zoals de liefde jaren was.
Met handen hecht gevouwen
als teken van hoe zij gehecht
was aan haar kind, dat niet meer is
waar zij hem altijd nog voor ogen heeft,
maar is haar blik wel te vertrouwen?
Een ogenblik beleven
dat hij haar met zachte lippen raakt,
zoals de liefde jaren was.
Met nauwelijks gedachten,
omdat de liefde eerder vraagt
om troost voor wat zij niet meer heeft:
haar kind dat zij nog altijd voor zich ziet,
terwijl het huilde, meestal lachte.
* Théodore Géricault (1791-1824)
Schilderij ‘Mater Dolorosa’