juli 2, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik gûl as God by ’t kleiliet:
Ferlitten binne de bergen,
fûgels sjocht men dêr net mear,
gjin bist ferkeart yn de woestyn…
dit docht My sear.
Jeruzalem as stienbult
wurdt beskûl foar jakhalzen,
Juda wurdt in woestenij,
gjin minske wennet yn dat lân…
dit rekket My.
Rop froulju foar in kleiliet,
dat triennen rinne de eagen
út: ‘Wy moatte út ús lân ,
dus binne wy te lider slein…
gjinien hâldt stân.’
As God wol ik noch sizze:
Lear jimme dochters dit kleiliet
oer de dea, dy’t rekket bern
op strjitte, feinten op it plein…
Ik kin ’t net sjen.
* Yllustraasje ‘Trien’
juli 1, 2022
fan ûnbekend*
Ochotsk, de kâlde see by Ruslân,
dêr hat de orka syn ferbliuw,
de kjeld kin him net deare,
syn gedrach hat fan in liuw.
It reade sein is wite azem:
gefaar foar elk dier yn de buert,
dat op syn iepenst wêze
sil, faak nei de fierte kuert.
De orka is op see de rôver,
dy’t ûnderweis is nei de bút
mei flymjend skerpe tosken,
’t bloed spat alle kanten út.
Ochotsk sjocht mannich orka jeien,
bliuwt iiskâld ûnder ’t wreed bedriuw,
gjin orka is te kearen,
’t leit no ienkear oan syn driuw.
* Foto ‘Orka yn de See fan Ochotsk’