juli 16, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik kriich de opdracht fan de Hear
om Israels ferline te ferbinen
mei de situaasje fan de dei
fan hjoed, it koe gjin sprekken lije:
beide giene yn tsjin it ferbûn,
it hie mei har ferhurde hert te krijen.
De Hear skreau dat ferbûn al foar
doe’t Hy it folk befrijde út Egypte,
op it hert syn wize wurden lei;
dêrnei soe Hy har fierder fiere
nei it lân dat harren tasein wie,
it lân fan oerfloed troch de Hear, de wiere.
Ik kriich de opdracht fan de Hear
it hiele folk it oardiel oan te sizzen,
om’t it rûn by Gods geboaden wei;
it kin de ramp net mear ûntrinne
dy’t oer al syn stêden hinne komt,
omdat der likefolle goaden binne.
En do, profeet, bid net mear foar
dit folk en kom net by My oan mei noch in
smeekbea, ek foar dy is der gjin kar.
* Ikoan ‘Jeremia’
juli 15, 2022
fan ûnbekend*
Wat men sjocht, is in ferskynsel
fan wat út ’e hichte komt,
mar tagelyk ek djipper wei:
it wetter hearsket as in foarst
oer kalk en plant yn ’t lân fan Karst.
Karst as namme foar it lânskip
en foar wat dêrûnder leit:
de grotten yn in kleurich ljocht,
dêr’t kalkstien dript yn ’t wetter mei
en bout oan pylders nacht en dei.
Op ’t fûnemint fan pylders
rize tal fan tuorren op,
beskildere mei suver grien;
it wennet prachtich yn it lân
fan Karst, de foarst hâldt it yn stân.
Foto ‘Regio Guangxi’