juli 18, 2022
It hat neat fan in grut teäter,
dêr’t men sit op ’t reade plús
om te genietsjen fan kultuer,
dy’t brocht wurdt foar in tal kûlisen
troch Romeo en Julia.
It is in wente op ’e romte,
dêr’t se fielden harren thús,
want rûnom libbe de natuer
har foar hoe’t sy ek libje moasten,
gewoan as Roel en Jouk… no sa!
No is it hûnderttsien jier letter,
stiet dêr noch itselde hûs,
hat foar it each de rêst en doer
om nije wenten te oerlibjen,
ropt op nei syn teäter ta.
De achtertún is it teäter
mei grien libben by de rûs,
sa binne der kûlisen oer
om mear as dûbel te genietsjen:
natuer, kultuer, Roel, Jouk en sa.
* Foto ‘Wente by de Gauster syl’
** Foto ‘Oankundiging teäterfoarstelling’
juli 17, 2022
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Wat is gewoaner as in miel
dat elke dei op tafel stiet
en soarget foar in folle mage,
jout oan ’t lichem enerzjy,
sa komt men troch de dagen.
In oarloch is útsûnderlik;
behalve dat geweld it wint
fan rêstich deljaan troch de dagen
hinne, spilet honger ek
faak op, rop fan de mage.
De honger hold dy winter oan,
besetting liet gjin bôle troch,
sadat de dea troch Hollân ware;
mei de kjeld sleat dy in deal,
men rûn sa twa gefaren.
De honger wreidet him hjoed út
troch oarloch yn it lân fan nôt,
dat net berikt de hjitte lannen,
dêr’t ferskroeit wat siedde wurdt,
de dea past oan syn plannen.
* Foto ‘Hongerwinter 1944/1945’
** Foto ‘Honger troch drûchte’
