augustus 17, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Slaan, Jeruzalem, de eagen op
om út te sjen nei ’t noarden,
net om’t dêr de keppel is
dêrst sa mei pronke hast;
yn ’t noarden klinkt de rop
dy’t troch dy hinne skuort
as weeën by de frou yn ’t kreambêd,
want wa’t oer dy hearskje sil, komt hast.
Sjoch, Jeruzalem, nei ’t bûnte kleed
datst draachst mei oeral plakken
fan ’t kwea dat yn dy is,
nei bûten komt as hoer;
Iksels pak dyn kleed beet
en skuor it oer it hier,
yn ’t neaken rinsto oer de strjitte…
wit, dyn skande is fan lange doer.
Yllustraasje ‘Neaken’
augustus 16, 2022
van David Oyens*
Bewegen, had zij in gedachten,
was bevorderlijk om in
te slapen voor de nacht;
voor beide was wel iets te zeggen,
mar het ging vooral om zin.
Bij hem ontbrak die zin voor lopen,
uitgedrukt door gaap na gaap,
nu al bewogen door de nacht,
’t geluk om niets te hoeven zeggen,
hij verkoos de diepe slaap.
Zij was bekend met zijn gedachten,
tilde daaraan niet te zwaar
en lichtte hem dus van zijn stoel,
wat plaatsvond zonder iets te zeggen,
zij koos voor een handgebaar.
* David Oyens (1842-1902)
Schilderij ‘Voor de wandeling’