augustus 23, 2022
van David Oyen*
Hij stond als kunstenaar bekend,
een schilder die met vaart
zijn strepen zette op het doek,
dat klaar kwam naar zijn aard.
Daarna was hij aan rust gewend
met pijp, zijn krant en bier,
hij dronk het laatste nieuws,
zocht in het bier vertier.
Hij werd door Alcohol verwend,
de meester die hem prees
om strepen op het doek,
waardoor zijn ego rees:
‘Hier zit ik als de hoogste vent
die naar zijn doeken staart,
voortdurend in het nieuws,
mijn zelfportret is ’t waard.’
* David Oyen (1842-1902)
Schilderij ‘De kunstenaar 1’
Schilderij ‘De kunstenaar 2’
augustus 22, 2022
Wa soe net tinke oan in strân
mei sniewyt sân om op te lizzen
sûnder wiete snie yn it gesicht,
net mear nei hege noaren tale,
inkeld swimme, waarm en licht,
gjin wjerstân op it eilân Bali.
Wa’t fierder as de namme sjocht,
kin oer ’t gehiel ek noch wat sizze:
op ’t houten dek leit proviand,
derôf dy tinte mei twa halen,
silend giet it fan de kant,
op rûte nei it eilân Bali.
Wa’t net de eagen iepen hie,
dy moat him by it skip dellizze
dat fergiet, it is gjin moai gesicht,
men kin dêr inkeld mar fan bale,
wyt wie foar ’t gehiel te licht,
sa sylt men nea nei ’t eilân Bali.
