september 1, 2022
fan Fidelio Ponce de Léon (Kubaan)*
Se kleurje net mei ’t felle read,
hoewol’t se har net skamje
foar it ideaal fan ’t heitelân:
in mienskip fan ‘elk is gelyk’,
de steat lit dat fjoer flamje.
In keunstner libbet mei it fjoer
dat him de ynspiraasje
jout om foar it eigen byld te gean:
yn wêzen binne bern gelyk,
net read lykas de naasje.
Hy bringt bern dizenich yn byld
sa’t sy foar him noch binne,
lykas keunstners mei in eigen geast,
dy’t ôfwykt fan it ‘grut gelyk’:
’t geheim dat bern noch kenne.
* Fidelio Ponce de Léon (1895-1949)
Skilderij ‘Bern’
augustus 31, 2022
fan Jan Luyken*
Jeremia
Mei sân pear earen moast ik harkje,
dêrfoar is men ek profeet,
mar meastal klonk in min berjocht,
myn mûle rûn dan oer fan leed.
De Hear woe fan syn folk neat witte,
al stie Samuël foar him,
sels Mozes koe foar ’t folk neat dwaan,
God harke net nei harren stim.
Hoe soe ik dan noch freegje doarre
wêr’t it foar ús hinne gie,
ik wist der kaam in min berjocht,
dêr’t ik al wer fersteld fan stie.
De Hear liet de bestimming witte:
Wa’t bestimd is foar de dea… de dea,
wa’t ornearre is foar ’t swurd… it swurd,
wa’t in lege mage hat… de honger,
wa’t as balling libje moat… de ballingskip.
Ik moast noch mear oer straffen hearre:
’t swurd soe liede ta de dea,
de hûnen sleepten liken fuort
en ’t wylde bist friet oan de lea.
Mei sân pear earen moast ik hearre
hoe’t de folken fan de wrâld
fan foarst Manasse griisden…
syn sûnden wiene mannichfâld.
* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Manasse bekeart him yn de finzenis’
