september 21, 2022
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Jeremia
De Heare seach twa minsken:
de iene wie ferflokt,
omdat syn hert ôfdwaalde,
de oar fertroude op de Hear,
op paden dêr’t syn hert nei taalde.
De ien stie op ’e steppe
en like op in strûk
mei inkeld keale tûken,
de oare stie folop yn blêd,
koe fan de stream it wetter brûke.
De Hear kin ’t hert bedjipje,
it iene is ferdoarn,
it oare liedt ta dieden
dy’t yn de eagen fan de Hear
it goede oan de minsken biede.
Sjedêr in man fan rykdom
dêr’t hy gjin rjocht op hat,
is in patrys op aaien
dy’t hy net lein hat, neat sil hy
op ’t hichtepunt behâlde meie.
* Foto ‘Keale strûk’
** Foto ‘Beam folop yn blêd’
september 20, 2022
van Anton Mauve*
’s Morgens had het nog gedaagd
toen zij het pad beliepen
dat voerde naar de horizon,
twee mensen en hun ezel…
niemand heeft zich afgevraagd
wat hun bestemming was.
Zij stemden samen overeen,
geen afstand hield hen tegen,
ook die niet tussen beide in,
hoewel dat was geboden…
niemand keek nog om zich heen,
omdat het avond werd.
Langzaam trok het avondrood
hen naar de verre einder,
het einde van de wintertijd
die achterliet de sporen
van veel zieken en de dood,
wat geen bestemming was.
Daarom trekken zij maar voort,
omdat zij in verwachting
was én omdat de morgen gloort.
* Anton Mauve (1838-1888)
Schilderij ‘Sneeuwlandschap bij
ondergaande zon’