oktober 19, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Kening Sedekia wie benaud,
hy koe der net fan sliepe,
bang wie hy foar Babels foarst
dy’t teach nei Juda mei syn leger,
dat kenings eagen giene iepen.
Boaden stjoerde hy nei de profeet,
dy’t freegje moast in wûnder
fan de Hear, lykas Hy die
foar ’t folk yn need yn âlde tiden,
ek hjoed de dei koe ’t dêr net sûnder.
Jeremia spriek doe sûnder mear,
de wapens soe de Heare
keare tsjin syn eigen folk,
syn grime rekke fee en minsken,
gjinien koe it geweld ferneare.
Wa’t net stoar oan honger, pest of swurd,
soe as in balling libje
yn de frjemdte, fier fan hûs,
it kwea soe ’t hiele folk fûl reitsje,
gjinien koe mear nei frijheid stribje.
* Yllustraasje ‘Sedekia’
oktober 18, 2022
van Andrew Wyeth*
Het dode gras was geen probleem,
dat hoorde bij het jaargetij,
de neergang van ’t natuurlijk leven,
met zijn schep was hij er gauwer door
dan gravend in het leem.
Hij groef al jaren in de grond
de rechthoek voor een hij of zij,
voor hem was ’t onderscheid niet nodig,
uitgezonderd was een kind, wat hij
op zich diepgravend vond.
Dat graafwerk kostte minder tijd,
wat voor zijn rug voordelig was,
toch kon hij aan ’t idee niet wennen
dat de neergang vóór de tijd al kwam,
zo’n kind was alles kwijt.
Nu hij al ver gevorderd was,
vroeg hij zich soms bij ’t graven af
of voor hem onderscheid zou gelden,
hij die had gegraven graf na graf…
’t probleem was niet het gras.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘De grafdelver’et