oktober 21, 2022
fan ûnbekend*
In foks ferliest syn hier,
mar wint nei elke streek
en krijt sa ûnderfining
hoe’t er slim him rêde moat,
it is in skrander dier.
Syn kop is yn ’t hielal
te sjen, sels foar in leek,
en hinget yn de dize
fan miljarden stjerren, net
te tellen is dit tal.
De wolk fan stjerren, gas
en stof hat mei de foks
te krijen, ’t is de namme
dy’t er oan de dize jout,
syn hier komt sa te pas.
Hoefolle hierren hat
de foks de tiid troch al
ferlern, dy binne net te
tellen… stjerren likemin…
de namme hat wol wat.
* Foto ‘Foksehierdize’
oktober 20, 2022
fan Georgia O’Keeffe*
Mei pinselen streke ik in oade
oan New York, in steile stêd,
dy’t my earst fassinearre
troch it stribjen rjocht omheech…
it wie mar foar in perioade.
Troch de hichte waard ik lykwols dwilich,
yn de lichte wie gjin blêd
dy’t my de driuw ferklearre
om te groeien rjocht omheech…
dêr wie gjin siel, dus wie ik sielich.
Swierte dreau de azem út ’e longen,
tagelyk my út ’e stêd,
myn oade wie mislearre,
streekrjocht foar New Meksiko
sil myn pinseel it lofliet sjonge.
* Georgia O’Keeffe (1887-1986)
Skilderij ‘Strjitte New York I’