oktober 25, 2022
van Andrew Wyeth*
Met de wind is hij gekomen,
aangedreven door de horizon,
hij liep die uren zonder wil,
wel met verlangen naar het voorjaar,
’t was nog maar april.
Zover was hij al gekomen
dat het groene gras gaf nog geen hoop
op zonneschijn… al was ’t een uur,
het was voor hem nog lang geen voorjaar,
voor de wind was het zelfs guur.
’t Moest er voor ’t gevoel van komen
dat de boomstam werd een tussenstop,
al sproot uit takken niets meer voort,
maar wel het herfstbeeld van zijn toekomst,
door de wind was hij gestoord.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘April wind’
oktober 24, 2022
It heart net sa,
it is der fier by troch
yn ’t ramt fan it klimaat:
in lege plestik sek
kin dat no noch?
Sa tusken ’t grien
misstiet de swarte sek
as wie de hoop ferlern
en hie de dea it wûn…
bin ik no gek?
Net gek, mar wol
blyn foar de lette hjerst,
dy’t ôfbrekt wat bliuwt oer
fan ’t hoefblêd op myn paad:
in rare rest.
Mar wat fergiet,
jout oan de minske troch
de syklus dy’t it rêdt,
dêr’t hy in diel fan is…
sa heart it doch?
