november 9, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik bin roppen om te sizzen
dat net roppen binne de profeten
dy’t net harkje nei Gods wurd,
want mear hat Hy net tsjin har sein,
oars hiene sy it folk de rie
wol jûn te kearen op ’e wei
dy’t wis fiert nei de ein.
Harkje net nei dy profeten,
want sy ha har eigen fisioenen,
dy’t net strike mei Gods wurd;
tsjin lju, behurde yn it kwea,
wurdt sein: ‘It komt mei jim wol goed.’
Syn wurd, dêr harken se net nei,
in stoarm brekt har de lea.
Hoe’t Jeruzalems profeten
lige, is in ôfgriis yn Gods earen,
harren wurd sprekt tsjin syn wurd,
oan Sodom binne se gelyk,
Gomorra oan Jeruzalem,
fergif komt op har kweade wei,
har lichem wurdt ta lyk.
Foto ‘Stoarm’
november 8, 2022
van Andrew Wyeth*
Zijn hart was niet doorboord
en evenmin zijn hoofd,
dus had hij nog gevoel
en kwam zijn brein aan ’t woord:
‘Ik wist het is voorbij
toen ik het sein opving
dat beide benen het
begaven, naar opzij.’
Het kwam op zijn gevoel,
’t was niet alleen de pijn,
niets kwam hem nu nog toe:
een toekomst zonder doel.
Opzij als ‘soldier John’,
bleef over dat hij zwart
was, voor een deel van hout,
zodat hij verder kon.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘Uit het leger’