november 29, 2022
van Jules Bastien-Lepage*
Zij ging door voor nachtegaal,
dan wel als bastaard, niet de echte,
want die vloog, wat zij niet kon,
maar zingen kon zij bijna even goed,
niet tijdens hevige gevechten.
Daarom ging zij aan de haal
met stem en doek, stijf omgeslagen
tegen ’t koude weer, waarvan
zij winnen zou met beide, hart en stem,
de vijand werd voorgoed verslagen.
Takken waren al lang kaal,
geschrokken van de harde knallen,
maar zij bracht de lente weer
met hart en stem als bastaardnachtegaal,
de boom liet dan geen blad meer vallen.
Zo vertelde zij ’t verhaal
van vrede na de wrede oorlog
zingend voor haar eigen boom,
hoewel geen blad, hij had zijn takken nog
en zij ’t gezicht en ook ’t gehoor toch?
* Jules Bastien-Lepage (1848-1884)
Schilderij ‘Poor fauvette’
‘Arme bastaardnachtegaal’
november 28, 2022
De boei jout oan: far net ferkeard,
ik wiis de krekte rûte
nei wêrsto hjoed ek hinne moatst,
de mist sil dy gjin parten spylje,
in spul fan neat.
De einen binne stomferbaasd,
men heart har dus net kwêkjen
oer wêr’t de skipper hinne moat,
de mist sil him grif parten spylje,
’t giet op ’e taast.
De mole sjocht it stilsteand oan,
kin troch de mist net wjukje
en wize wêr’t it hinne moat
mei ’t fokje dat gjin rol noch spilet
ier yn de moarn.
De skipper wit: de koers is súd,
de sinne yn de mjitte
dy’t wis wit wêr’t er hinne moat
wol hy in ljochte rol hjoed spylje:
dy rjochting út.
