december 15, 2022
fan Jan Toorop*
De measten steane noch te sjen
yn tsjokke klean, de wanten oan,
as ’t wyfke mei de wite mûtse
op yn rjochte streken koeke snijt…
wa sjocht der no nei ’t bern?
It famke stiet dêr wat ferlern,
hoewol’t har jas wol oansjen hat
mei djippe bûsen foar de hannen;
wylst se wankel op ’e redens stiet,
sjocht sy hoe’t heit it kin.
Heit slacht syn iene skonk fier út
om sjen te litten hoe’t it moat:
mei beide hannen yn de bûse
stapt er oer, rydt streekrjocht op har ta,
hy nimt foar har ’t beslút:
‘Pak my mar by de winterjas
en doch my mei dyn skonken nei,
dat wy tegearre lykop ride;
asto sels it lykwicht hâlde kinst,
dan lit ik dy wol los.’
* Jan Toorop (1858-1928)
Skilderij ‘Reedriders’
december 14, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik moat de kening sprekke
oer profeten mei falsk praat
om tsjin de foarst fan Babel
yn te gean, wat jout gjin baat.
Hy moat nei har net harkje,
want de Hear hat se net stjoerd,
de foarst fan Babel moat er
tsjinje, wat grif sparret bloed.
Ik moat de prysters sprekke
oer profeten en har wurd
dat timpelskatten komme
wol werom, sy lige hurd.
Sy moatte dit noch witte
dat it guod dat der noch is,
ek giet nei Babels kening…
dy profeten ha ’t dus mis.
* Yllustraasje ‘Timpel(skatten)’