december 26, 2022
fan Jackson Pollock*
Yn dizze iene nacht waard berne
in bern dat yn de gaos fan de wrâld
de eagen tichtdie foar it fjoerwurk
dat de himel yn beslach naam,
te fel om oan te wennen.
Der waard yn ien nacht hastich makke
in keunstwurk fan dyselde mâle wrâld
mei út ’e geast wei in fel fjoerwurk,
sûnder bern, wol fol figueren,
net mei it brein te pakken.
It bern koe net as keunstwurk libje
dat oan in keale muorre hongen waard,
mar soarge yn de wrâld foar fjoerwurk
dat it minskdom yn beslach naam,
hy soe it net oerlibje.
De nacht troch waarden berntsjes berne
wylst om har hinne folop sketten waard;
troch fjoerwurk dat it each ferbline,
seach har inerlik figueren,
te fel om oan te wennen.
* Jackson Pollock (1906-1956)
Skilderij yn ien nacht makke
december 25, 2022
Alle jierren stiet it fêst
dat foar de beam in grûnflak is
om út te rinnen op in punt
dy’t wiist, mar dêr is ’t noch roettsjuster,
hopet men hjoed op in stunt?
Wûnders komme op it lêst
net foar om’t dêr gjin himel is
dy’t útsprekt hoe’t it komme moat;
ús hoop wie rjochte op earjuster,
mar dêrboppe bleau it swart.
Wiist it hjoed foar wa’t noch lêst
de lette tekens fan de dei
op hoe’t it nei de takomst rint?
It stikeltrie is net fan juster,
snijt de top derôf… wa wint?
Wa’t ferlieze, stiet al fêst:
de fredesdowen fan ien dei
dy’t koerend fleane foar ús bern,
mar ien do fljocht troch yn ’t roettsjuster,
iuwen bliuwt syn ljocht te sjen.