januari 1, 2023
Syn tiid hat op ’e oergong west,
it âlde liet er fluitsjend achter him
en fjurrich spatte er yn ’t nije
útinoar, syn offer oan de takomst
kriich noch efkes stim.
Op strjitte fûn men noch de rest,
de jiske dy’t nei ’t sjitten achterbleau,
de stiennen moasten it belije,
foar de takomst rôpen sy om wetter…
om ’e nocht sa’n skreau.
Want wat noch klonk fan east nei west
en letter ek de hiele ierde oer,
wie wat de Feniks ea fertelde:
‘Wy as fûgels fleane út ’e jiske
wei, foar ús gjin toer.
december 31, 2022
fan Paul Nash*
fan Paul Nash**
Sy ha harsels begroeven
yn de ierde tsjin geweld
dat boppe deadlik reitsje kin;
fan ’t winter wiist ús dizze wrâld
nei stammen sûnder blêd en tûke,
de âlde dagen binne teld.
Begroeven idealen
lizze djip omdat geweld
sels groeven fuorgen reitsje kin;
fan ’t winter wurdt wat nij wie âld…
wa kin dy stammen dan noch brûke?
De âlde dagen binne teld.
Sjedêr, de blauwe himel
strykt it ljocht fan âld nei nij,
soldaten komme, no’t it kin,
foar ’t ljocht en sjogge ’t griene wâld,
’t is om te priuwen en te rûken,
foargoed is ’t âlde jier foarby.
* Paul Nash (1889-1946)
Skilderij ‘Jûn’
Skilderij ‘Groep beammen (Wittenham)’
