januari 17, 2023
van Charles Frederic Ulrich*
Doorzichtig is hun dagelijks bestaan:
van zes tot zes, het zijn er twaalf
die zittend worden doorgebracht
met zeven aan de tafel…
’t komt niet op spierkracht aan.
De ademhaling vergt van hen de kracht
om elke dag maar door te gaan,
eerst in en daarna langzaam uit
om ’t glas in vorm te blazen…
men hoort van hen geen klacht.
Zij zitten, hoeven niet te staan of gaan,
hun longen gaan een leven mee,
gereedschap in het eigen lijf
voor ’t vormen van doorzichtig
glas, helder is hun baan.
En blazen zij de laatste adem uit,
dan is de dag voorbij, ’t geluid
verstomt, ’t begint weer na de nacht.
* Charles Frederic Ulrich (1858-1908)
Schilderij ‘De glasblazers’
januari 16, 2023
It tsjuster waret oer it gea,
de wolken jeie oer de stêd,
de wyn lit fan him sprekke
mei de rie: ‘Bliuw hjoed mar thús,
sliep út, kom let fan bêd!”
Sis, wat besielet al dy lju
dy’t yn it tsjuster stappe
op ’e fyts om ûnder wolken
troch tsjin twirren yn te gean?
Hoe krijst it yn de kop!
Wis, Snits kaam ridlik gau yn byld
nei ’t gea dat yn it tsjuster lei
en op ’e kop de twirren,
mar sjoch harren hjir no stean,
sy ha in klap útdield.
Besiele troch dy earste klap
gean sy foar alve nei de ein…
op redens duorret jierren.