maart 21, 2023
van Evelyn de Morgan*
De rots geeft haar nog vaste grond
in monsterlijke situaties
van een oorlog die de onschuld doodt,
want schuldig is wie geeft het sein:
‘Ten aanval, kleur het water rood!’
De slangen kronkelen in ’t rond
en worden vergezeld door draken
die het wagen om hun slag te slaan
ten koste van wie burgers zijn,
voortdurend vallen monsters aan.
Het kleed van vrede aan het front
wordt aangerand, verkracht, geschonden
door wie schuld draagt voor de mens in nood,
die houdt vertrouwen in het sein:
veelkleurig dan alleen bloedrood.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘S.O.S.’
maart 20, 2023
Har bestean ferrint swart-wyt:
sy sjocht it swart yn
as it winter is
mei koarte dagen,
lange nachten, kâns
foar ’t lizzen is der net,
se kin har aai net kwyt.
Mar wannear’t it maitiid wurdt,
sjocht sy it ljocht yn
alles wat der komt:
de lange dagen,
koarte nachten, kâns
foar’t lizzen fan in aai,
sy fielt it oan de sturt.
Har ferrek klinkt skril en fier,
want wyt wurdt troch de
snie ynienen swart
as wie it winter,
fearren, út balâns,
fertelle har net mear
swart-wyt de tiid fan ’t jier.