april 14, 2023
fan ûnbekend*
Se rêste op ’e platen
yn de djipte fan de oseaan,
dy’t altyd yn beweging binne,
lykwols lykje de Azoaren
stil te lizzen, rêst te jaan
oan lju mei nocht oan rinnen.
Azoaren mei syn hichten,
opdûkt troch it fjoer fan de fulkaan,
dy’t spuide lava út ’e krater
nei de djipte mei de puollen,
boarreljend om lûd te jaan…
sa’n eilân is in prater.
De lju mei nocht oan rinnen
harkje nei it lûd fan de natoer
en sjogge mei ferhearde eagen
nei de resten fan ’t ferline,
want sa bleau dit eilân oer,
heech optild boppe weagen.
* Foto ‘Ien fan de eilannen
fan de Azoaren’
april 13, 2023
fan Ivan Konstantinovitsj Ajvazovski*
De Krim as eilân yn de stoarm
dy’t raasde troch de tiden,
swypkjend hege weagen op,
de rots draacht djippe spoaren,
lûd klinkt dei en nacht syn rop.
Ferlit it skip, kom fluch fan board,
de heechste weagen komme
der no oan en spiele oer
de dekken hinne, rinne fierder
oer it strân, de see is poer.
Mar is de Krim in feilich oard,
in rêstplak yn de brâning,
rotsfêst foar it fiskersfolk,
in romme haven yn de lijte
of is it oars: de Krim as kolk?
De Krim as eilân yn de stoarm
troch alle tiden hinne
weagjend fan de iene nei
de oare, tekens op ’e rotsen
tsjûgje fan in drege wei.
* Ivan Konstantinovitsj Ajvazovski (1817-1900)
Skilderij ‘Ein fan in stoarm op see’