Hy wie beskieden en ynbannich,
skiede eigen wearde fan wat minder gong,
begong as feint, waard letter skipper,
sylde skerp mar dochs ferstannich,
sa wie Durk de Jong.

It heite skûtsje kriich syn namme,
silend learde ’t soantsje op ‘De Jonge Durk’
de knepen fan it fak as skipper,
knypte skerp, hat nea him skamme
foar de roef of durk.

Hy socht in grutter skip, in klipper,
sylde oer de Sudersee mei kowedong,
mar rûkte ’t blauwe bloed dochs leaver,
gong by de baron foar skipper,
sa wie Durk de Jong.

’t Langwarder skûtsje hat Durk roppen
as betûft, beskieden en ynbannich man;
it eigen bloed hie ’t doarp dus leaver,
streamde út himsels nei boppen,
sa wie wend de swan.

Doe’t de skipper eigen baas wie,
fertsjinne hy it sponsorjild
mei wrotten en mei wramen
en wannear’t de striid dan oan gie,
brocht hy it eigen skip yn ’t fjild.

Doe’t de skipper net mear baas wie,
fertsjinne hy it plak oan ’t roer
troch stêd en doarp dy’t kamen
mei in skûtsje dat har oan stie,
mar mei it jild hold it net oer.

Doe’t de Rabo, dy’t sels baas wie
oer wat it die mei al dat jild,
de sponsor waard benammen
foar de folder dat it oan gie,
jûchheide hiel it skûtsjefjild.