mei 9, 2023
van Jean-Eugène Buland*
De pannen liggen op een hoop,
geblakerd, roestig, lek,
hij heeft ze ingezameld,
want wie smijt wat oud is weg?
Bejaard zijn kent ook zijn gebrek.
Het kan niet zonder dubbel vuur:
van binnen, hart voor ’t blinkend werk
en om het tin te smelten
voor het gieten op de pan,
zo geeft hij het zijn eigen merk…
… van tweede leven, nieuwe hoop
op elke dag een voedzaam maal;
zo is hij duurzaam bezig,
tevens ver zijn tijd vooruit:
wat oud is, wordt een nieuw verhaal.
* Jean-Eugène Buland (1852-1926)
Schilderij ‘Tingieterij’
mei 8, 2023
It piipkrûd sjongt op wite wize
de minsken oer de maitiid ta,
dy’t stadich oer de brêge kaam,
de winter hold de bloei noch tsjin.
Mar as de planten ienkear rize,
dan sprekke dy de minsken oan
mei taal dy’t elkenien ferstiet,
it libben hat totale sin.
Healwizen brûke swarte letters
op ljochte muorren, wolle ha
dat elkenien wit fan de taal
dy’t oars net ynhâldt as ‘ik bin’.
Sy witte yn ’t bestean neat betters,
it is in asosjaal fertoan
fan ‘hjir bin ik, wa docht my wat,
sjoch wat ik sa al skriuwe kin’.
It piipkrûd pipet op syn wize
de swart-wyt asosjalen ta:
‘Bedjer it maitiidsbloeien net,
de winter hold jim skrift net tsjin.’