juli 18, 2023
van Léon Frédéric*
Het zijn de mannen van de arbeid
in de dracht van ’t vuile werk,
zij droegen van henzelf iets bij
wat later werd tot een gezin,
zo wilden maatschappij en kerk.
Het zijn de vrouwen die het deden
met veel barensweeën, werk
dat kostte meer dan dat het bij-
droeg, maar dat vormde een gezin,
zo wilden kerk en maatschappij.
Daar zitten zij, de mannen werkloos
met verlegen handen, zwak
om bij te dragen aan het werk
dat moeders doen in het gezin,
de luiers wassen vol met kak.
Daar zitten zij, de vrouwen met de
handen sterk gebonden aan
het kroost, hun dagelijkse werk,
gehuld in liefde voor ’t gezin,
nog velen hebben zij te gaan.
* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De echtgenoten’
juli 17, 2023
It is grif gjin ambysje
sprutend út it minske-aard
om hegerop te kommen,
om te winnen fan de konkurrint,
it goud blinkt boppe ’t sulver út…
mar sy sit hjir op yntuysje.
Noch foar ’t de griene snilen
komme boppe ’t wetter út,
hat sy op yntuysje
deade reiden oanfierd foar har nêst,
ambysje is gjin sprake fan,
nei ’t eigen aard hat sy it spile.
Foar har sil goud net blinke,
aaien lizze oan har hert
om letter út te kommen,
yntuysje soarget foar de groei
en slút de konkurrinsje út,
lit wol har skerpe striidrop klinke.