It koe gjin skipper heuge
dat in finish fierde nei de sel;
al is de striid ek noch sa fel,
de einstreek liedt ta freugde.

Sa net by in supporter
fan it Grouster skûtsje dat ferlear
fan Snits, want skeind wie doe de ear,
’t ferlies koe amper sâlter.

De wraak koe amper swieter
op dat stuit mei fûle skop en slach,
de fokkenist gie rap oerstaach,
’t protest wie tsjin de dieder.

De Snitser wie ferwûne,
lei him net by dizze misdied del,
de dieder kriich in fearnsjier sel,
joech fjouwertûzen gûne.

It soe der net om spanne,
want Ljouwert wie al kampioen
mei oan it helmhout Turbo Ulbe*,
net oan  lot en pommeranten bûn,
hy hie it roer yn hannen.

Mei ’t earste plak foar eagen
seach hy de Snitser weagen oer:
ien foar en tolve skûtsjes achter;
’t liuwke lei It Fean op ’t roer
en hat de sprong doe weage.

Mei ’t helmhout los yn hannen
siet Ulbe laitsjend oan it roer
mei achter him de konkurrinten;
as men Turbo hjit, dan is ’t gjin toer
as skipper te ûntspannen.

* Ulbe Zwaga