oktober 1, 2023
fan Corrado Cagli
fan ûnbekend*
As puber seach er mannich stjer
wannear’t er by syn keppel lei
om nachts de wacht te hâlden;
ien liet oan him in knypeach sjen:
oer dy hâld ik as stjer de wacht,
do bliuwst de iuwen troch behâlden.
As kening liet er hjir en dêr
sjen hoe’t men troch it libben gie:
mei rjochte rêch, ek fallend;
soms wie de stjer net mear te sjen
en lei er yn de neare nacht,
al hie hy ’t leafst de stjer ha wollen.
Syn neiteam kriich op ’t lêst de stjer
opnaaid as teken fan de wei
nei neare isolaasje;
sels âlde lju en lytse bern,
elk waard oansein de deade-wacht…
de stjer waard dôve troch dy naasje.
* Corrado Cagli (1910-1976)
Skulptuer ‘Davidstjer’
** Foto ‘Davidstjer’
september 30, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
Al wer spriek God my oan as minskesoan,
diskear oer hout fan bosk en wyngerd,
oft wyngerd-hout wat foar hat
op ’e tûken fan de beam…
ûntkennend wie dy fraach fan toan.
Men makket fan it wyngerd-hout gjin knop
om ek mar wat oan op te hingjen,
dus lit it mar ferbrâne:
beide einen yn it fjoer,
de midden brânt dêrnei ek op.
De rynske wyngerd wie Jeruzalem,
it geve hout droech ripe druven,
dy’t no ferwylge binne,
dat gjinien ûntkomt oan ’t fjoer,
wat ik as minskesoan fernim.
* Foto ‘Branhout’