Dêr driuwt er oer de Snitser mar,
de fleugel wizend nei de hichte,
alle rêgen rjocht,
noch lang net ha se harren nocht,
de Pan sylt yn syn eigen far,
is oan gjin fêste koers ferplichte.

De foargrûn is al foar de Pan,
it skûtsje socht it earst net heger,
sylde sa apart
dat trettjin kamen krekt tekoart,
te lyts mei Jan en alleman
en dus yn ’t klassemint wat leger.

Mei fjouwer kear as kampioen
soe skipper Douwe* skiednis skriuwe,
mar ta beslút
ek mei de kommissaristút,
elk frege nei de achtergrûn,
mar dy soe yn it tsjuster bliuwe.

* Douwe Visser

De ‘Hoop op Welvaart’
mei in lading turf
lei troch de hichte
by it lossen djip;
de winterkjeld joech baat,
de simmerwyn de striid…
De Lemmer kocht it skip.

It Lemster skûtsje fleach fan start
en rûn fier op ‘e oaren út…
wie healwei dan de striid al bard
en kriich De Lemmer straks de bút?

Mar healwei is noch net de ein,
de wyn kaam yn it Grouster seil,
dus wie de bút noch net fersein,
de Lemsters bieten op ‘e neil.

De skotten knalden tel nei tel
en laden sa de spanning op,
gesichten reagearren fel,
de brillen spatten fan de kop.

De hoop op winnen
wie ynienen fuort,
’t rûn nei de lichte
mei it Lemster guod.