Se ha de heale wrâld omrûn
al musisearjend fan
de moarntiid oant de lette jûn,
it stel jout him no del
mei noch in pilske, twa de man.

Twa hannen holden de trompet,
twa skuon ferslieten rap,
dêr ha se hegerop mei ret:
it stel bleau noch yn tel
mei troch de blauwe loft op stap.

It wykein rint de flesse oer,
de pils streamt troch de Snitser grêft,
want elk drinkt neffens rjocht en wet,
wat folge wurdt troch strakke striel en boer,
it frije libben hoecht net sêft.

De wurkers rinne har yn ’t swit,
de ynset is wiswier net lyts
foar drinkers en it kabinet
dat driuwt op lege flessen, mar sjoch dit:
it lean foar wurkers is in fyts.