De aarde was door hem bezeten,
want hij zaaide met het hoofd
de cellen zonder zijn gevoel,
hij had zichzelf en haar beloofd:
die ene cel komt tot zijn doel.

Zij had gevoel, maar geen geweten,
volgde dus de cellenvlucht
en stelde zich er open voor
met welbehagen en gezucht,
bleef leven in ’t getrokken spoor.

Die ene cel, geheel de aarde,
nam enorm in waarde toe,
het universum van de macht:
het doel bereikt, de vraag naar hoe
werd door onachtzaamheid ontkracht.

En op de richel van geen waarde
leefde ’t volk, van zorgen moe.

* Schilderij ‘The seed’
** Schilderij ‘The suburbs’

Ze had zichzelf, ze had de stad,
ze had de bergen wel gezien,
het brein waarmee ze nu nog mat,
ging verder dan het cijfer tien.

Zij had een evolutiedroom,
beginnend met wat was haar voor,
de aap, maar niet meer in de boom,
want haar ontwikkeling wil door.

Het prototype is de aap,
al gaat het ook met diep gezucht,
want in zijn rug krijgt hij een jaap,
daarop ’t mobiel, dan in de lucht.

Geen aappartij die haar belaagt,
zij oogt antiek en kijkt van hoog
op ieder neer; indien het slaagt,
heeft zij haar eigen vlucht op ’t oog.

Een transformatie naar modern:
een robot of misschien een kloon,
mobielgestuurd tot in de kern,
de aap is dan maar doodgewoon.

* Schilderij ‘The marchioness and the flying monkeys’