Hij stak ver boven ’t landschap uit
en was geheel gericht op groei,
wat lag in de verwachting,
’t ging harmonisch, zonder vast besluit
met als gevolg een rijke bloei.

Toch stak één tak er bovenuit,
verwijzend naar het hoogste goed,
waarvoor een diepe achting,
’t ging met dwang op basis van ’t besluit
dat hij het deed met heldenmoed.

Verwarring heerste over ‘het’,
de takken kronkelden om strijd
te voeren, in gedachten
’t recht van eigen slingerweg en -wet,
het werd de allerhoogste tijd.

Het ging gepaard met grof geweld,
gekletter klonk van staal op staal,
strijd van gescheiden krachten;
’t jongste werd het eerst geveld,
de dode bloei sprak klare taal.

Schilderij ‘The conflict’

Hij is voor alles al gereed
en kan de spanning goed doorstaan
voor alle hoge ogen,
er is nog maar een uur te gaan,
dus wordt hij nu gekleed.

Hij loopt het liefst in t-shirt rond
dat losjes om zijn borstkas zit,
slechts voor intieme ogen,
geen zorgen om ’t gevlekte wit,
maar ’t ligt nu op de grond.

Zij zorgen voor een schone dracht,
oranje om zijn brede rug,
waarop het volk kan bogen,
het heeft niet van zijn pracht terug,
hij weet wat op hem wacht.

Zijn ogen glijden naar het beeld,
de naakte waarheid in het land
die hij niet kan gedogen,
het knelt, vandaar zijn rechterhand
die even ’t blote deelt.

Schilderij ‘The false clothing of Cleonte’