Het was haar niet gegeven,
dat ultieme inzicht in ’t heelal
waarvoor zij alles had gegeven,
ook haar laatste energie;
door slechts het zicht op eigen mal,
de logica van een, twee, drie,
ontglipte haar het leven.

Zij focuste op stenen,
wel gevarieerd in kleur, van vorm,
maar zonder leven, onbewogen,
in beweging, maar door wie?
Toen, middenin een kosmosstorm,
ervoer zij nieuwe energie
die alles kon verenen.

Het is haar toen gegeven,
inzicht in atoom, universeel,
en zo vond zij dat stenen leven.

Schilderij ‘The philosopher’

Hij liep niet met de massa mee,
omdat zijn loop verschillend was
gemeten aan de machtsmoraal,
dus lag hij vol geweten dwars.

De massa inhaleerde taal
die voor de macht geschapen was
en spuwde ’t monsterlijke uit,
maar hij lag vol geweten dwars.

Het ging uiteindelijk om buit
zoals de macht nu eenmaal was
en is en worden zal, nog meer,
maar hij lag vol geweten dwars.

Hij lag, maar voor de laatste keer,
toen stond hij op, vol laaiend vuur,
en ging de monsters fel te lijf,
want nu brak aan zijn heilig uur.

De oven werd hun eindverblijf,
waarin het vuur van laag tot hoog
het brandmerk transformeerde, zo
dat daaruit kleurig vrede vloog.

Schilderij ‘Branding of sins’