’t Wie yn it hjitste fan de tiid,
doe’t fûgels noch mar amper fleagen,
protters sochten ’t skaad fan ’t dak;
de fjilden wiene giel fan sied,
wat weage boeren wyld foar eagen.

Se skrepten yn de ûngetiid,
gjin ûnderskied fan beide seksen;
foar it skoft socht elk in plak,
de frou mei fuotten heech en wiid,
de boer woe boppe har relaxe.

Sa joegen se har efkes del,
te wurch foar boarst of oare dielen,
’t lichem frege syn gerak
mei beide eagen achter ’t fel
om straks de swierte wer te fielen.

Sy hiene gjin ferlet fan rêst
en lieten beide boarsten drave,
’t iene sûnder ûnderdak;
fan hjitte hiene sy gjin lêst,
se fleagen troch as wite raven.

* Pablo Picasso (1881-1973)
Skilderij ‘Sliepende boeren’
Skilderij ‘Twa dravende froulju op it strân’ 

It wie de middeis ûnder ’t blauwe swurk
dat Pedro, feint fan tûke hannel,
seach har riden yn de koets
mei ’t each op ierdewurk,
benijd nei ealfrous wannel.

Mar sy ried troch op wei nei ierdske pracht,
sloech op syn ierdewurk en longerjen gjin acht.

It lêste deiljocht striek noch oer it swurk,
mar út ‘e rotsen kroep it tsjuster
doe’t de pylgers teagen troch
mei ’t each op himelwurk,
want achter har lei juster.

Op ûnbesprutsen wannel troch de nacht
sloech ealfrou noch ferkeaper yn dy oere acht.

* Francisco Goya (1746-1828)
wie in Spaanske skilder
dy’t yn syn wurk ek protest
oantekene tsjin ûnrjocht en lijen.