De zee is groot, oneindig groot,
waarover altijd winden waaien
van beloftes van de overkant,
de geur van maaltijdswijn en brood,
wie ruikt er dan het stinkend graaien?

Europa reikt de hoogte in
op grond van duizenden gebouwen,
opgetrokken in godseigen trant,
maar ook gericht op meer gewin,
de armen zijwaarts zonder mouwen.

Het schip is klein, nee, veel te klein
voor meer dan honderd vluchtelingen,
op menswaardig leven fel gebrand,
maar hoog Europa drinkt haar wijn,
terwijl de klokken amen zingen.

* Schilderij ‘Lost ship’

Wij hebben afscheid van Cristien genomen,
leven dat laveerde naar de dood,
een afscheid dat haar hele leven bood
van hoe zij was tot in haar dromen.

Zoals het was, zo heeft zij het genomen,
als een neergang, maar voor haar ging ’t door
met ruime wind, een lach van oor tot oor,
totdat de vogel vloog haar dromen…

… binnen op een schip, de boeg van zwanen
die haar, zelf de vogel, voeren voor de wind,
zij zag haar leven weer van nu tot kind,
terwijl de wolken huilden zilvertranen.

* Schilderij ‘Journey of tears’