Sy hat gjin sliep yn ’t sin,
sjocht út nei alle kanten,
nacht en dei, gjinien is har te min,
de dame foar de klanten.

Gjin earen foar muzyk,
sy hâldt har dôf foar ’t balten,
sjocht nei glûpers, wa is har gelyk,
sy is foar elk de halte.

Mar oan de oare kant
fan Snits leit sy te sliepen,
want it hat der yn de nacht om spand,
sy stie foar alles iepen.

Gjin earen foar de dei
en each foar iere gasten,
dreamend rint sy ’t nachtlik barren nei,
it spul dat sliepleas paste.

Ien wike is de regelmaat
derút, dan komt syn loop fan pas
de kant út fan de promenade,
foar it feestfolk nei de boat it paad,
mar by syn witten sljochtwei kade.

Hy komt allinnich om te sjen,
hat niget oan wa’t sûnder jas
en broek leit op it hout te sliepen;
fan sa’n willewike is er fan,
hy stiet dan stil, dêrfoar ek iepen.