De finsters sjogge út ‘e hichte del,
de blauwe tusken wolken
dêr’t it flitst fan do en swel,
foar ’t folk de himeltolken.

De finsters sjogge op it godsfolk del
as swarte himelbôgen,
hifkjend ’t rinnend swartrok-stel
oft dat de bea foltôge.

En rint ien by de broadsjekarre del,
oanbidt dêr god de mage,
dan wurdt drige mei de hel
en ’t folk fan ’t stedsplein fage.

’t Leit oars mei him dy’t yn de rite sit
fan finsters yn de muorren
sûnder dat hy ’t einspul wit…
om him gjin tsjerketuorren.

Hy sjocht yn spanning op ‘e finsters del
en lit de fingers glide,
rekket oan by elke tel,
wit voodoo sil my liede.

* F. Boulanger (1819-1873)
hearde by de skoalle fan de
romantyske stedsskilders.

** Michaël Borremans (1963-…)
makke figurative skilderijen
mei faak in magyske sfear.

’t Wie middenyn de revolúsjetiid
fan ’t Frânske folk dat foar de frijheid keas
en tagelyk foar altyd keningleas:
‘Allons enfants, wy geane folút foar de striid!’

Hy neamde him in freon fan ’t Frânske folk,
Marat dy’t fjurrich oprôp ta terreur
en bliede liet dy’t fregen om maleur:
‘Allons enfants, hjir stiet de revolúsjetolk!’

Marat, de keardel mei in dikke hûd,
dy’t troch de skulfers rekke bluodrich tin,
it breindoek foar de pine hie noch sin:
‘Allons enfants, it waarme bad foldocht my goed!’

Charlotte, revolúsjefaam mei moed
en wapen, woe Marat yn ’t neaken sjen,
want sûnder klean en fjoer wie hy in bern:
‘Allons enfants, myn fjurrich skot giet foar syn bloed!’

* Jacques-Louis David (1748-1825)
wie in fjurrich foarstanner fan de Frânske Revolúsje
en waard keazen as lid fan de Nasjonale Konvinsje.
Hy skildere ‘De dea fan Marat’ yn neoklassisistyske styl.