Nei tsjerktiid neat oars by de ein
as ’t meande fjild omrinne,
’t hong net ôf fan tiid,
mar ’t alderlêste waard net sein,
sy fielde har allinne.

Dêr siet se dan, de rok wer rjocht,
hy lei noch nei te hymjen,
hie it no oan tiid,
mar sei net wêr’t sy wol oan tocht,
de brek wie net te lymjen.

Dêr sit se dan, de fuotten wiid
en nêst har leit de poppe,
want it is syn tiid;
sy fielt it as har ûngetiid,
de help komt net fan boppen.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Klandestine berte’

Jamaica, eilân yn de tropen
dêr’t muzyk de dei troch klinkt
en ’t rinnen wurdt ta dûnsjen,
dêr’t it libben fammen winkt,
ferwachting komt yn plak fan hope.

Pinkie, faam fan wielde,
moast werom nei ’t heitelân
dat mei de wrâld de kennis dielde.

Stêd Londen, sintrum fan de ierde,
dêr’t Big Ben foar master slacht
om ’t fielen yn te bûnzjen
dat it giet om hearemacht:
dy klok sil ieuwenlang noch liede.

Pinkie, faam fan alve,
moast fan mem op it portret,
flamingo tusken grize wolven.

Pinkie, tolve wieste,
op Jamaica kaamst net wer,
noch ien kear fleane en doe gieste.

* Sit Thomas Lawrence (1769-1830),
in skilder fan ienfâldich komôf,
waard letter foarsitter fan de Royal Academy.
‘Pinkie’ is ien fan de populêrste doeken
fan alle tiden.