Wat ernst was, is nu spel
met snelle Berberpaarden,
kop en borst met rijke sier;
’t komt aan op vuren in een tel,
beheersing van de kleinste spier.

De ernst was tegelijk
in draf, de lans in aanslag,
maar ook plotseling weer stand:
de vijand wordt met vaart tot lijk,
zijn bloed kleurt rood het hete zand.

Het bloed kruipt niet, maar bruist
in elke Berberader
als één schot weerklinkt uit vijf
geweren, hoger dan de vuist,
een trilling door het hete lijf.

* Théodore van Rijsselberghe (1862-1926)
Schilderij ‘Arabische fantasia’

Hij tracht nog zo te zitten
alsof hij ’t vurigst paard berijdt
in vrede of in felle strijd,
nu zijn het afgesloten ritten.

Met stijf gesloten ogen
verschijnen beelden in het rood:
de leider houdt bij nacht in nood
zijn zwaard, geweer en eer nog hoger.

Nu rijdt hij tussen muren
in stijf galop op ’t stenen paard,
vasthoudend aan ’t gesloten zwaard
als leider van bejaarde buren.

* Jean-Joseph Benjamin Constant (1845-1902)
Schilderij ‘De Marokkaanse Kaïd Tahamy’