detail

Stamp je hakken in het zand,
marcheren moet je leren,
weet er is iets aan de hand:
rekruut, jij zult niet keren.

Zij weten van geen slavenvolk,
bevrijd om ver te trekken,
dat geleid werd door een wolk
en uitgemaakt voor gekken.

Voorwaarts, kijk niet achterom,
daar zal de dood je treffen,
strijd voor Allahs heiligdom,
hij zal je opwaarts heffen.

Zij kennen noch het Godsverbond
noch ’t land van melk en honing,
waar het volk vond vaste grond,
voor elk een eigen woning.

Trek je hakken uit het zand,
zo kun je tempo maken,
want de plank ligt voor de hand:
geen twijfel zal je raken.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Egyptische rekruten
doorkruisen de woestijn’

Geen kalmer plaats dan binnen
tussen muren met een deur,
waaruit de jongsten leren stappen
aan de hand van moeder, geen gezeur,
want later kun je buiten winnen.

Laat vrouwen binnen blijven,
horend tot het sluiervolk,
dat af en toe de zweep hoort klappen,
buitenstaanders op het plein dat kolkt
van mateloze mannenlijven.

Toch wijzigen de tijden
van de moslimbroeders naar
de legermacht die gaat voor dapper,
met bevelen loopt geen vrouw gevaar,
het lege plein lokt geen van beiden.

Laat kinderen marcheren
tussen muren met een deur,
van zwepen leren ze het klappen,
buiten ook de camouflagekleur,
hun taak wordt vrijheid af te weren.

* Willem de Famars Testas (1834-1896)
Schilderij ‘Binnenplaats van een huis in Caïro’