It kin ferkeare alle kanten op,
want stilstân is gjin opsje,
hegerop of by de hichte del,
de sielen fleane nei de top
of saaie wjukleas nei de hel,
se binne beide foar adopsje.

De sinne strykt it wyt de tsjerke yn,
dy’t optild fan de sielen
yn it donker mei in ljochte kraach;
Gods tsjinner sprekt mei fjoer en wyn,
nei watfoar kant is noch de fraach,
it tiidsferrin is oan te fielen.

De moanne skilderet inkeld mar by nacht
en soarget dat kontoeren
sprekke fan: nei hegerop de fal;
de skimen hâlde stil de wacht,
hoewol’t men wit fan stal noch tal
en ek gjinien telt hjir de oeren.

* Emanuel de Witte (1616-1692)
stie yn de tradysje fan de
arsjitekturale skilderkeunst,
dy’t foaral yn Delft beoefene
waard.

** Louis Daguerre  (1787-1851)
begûn syn karriêre as dekôrûntwerper.
Hy waard foar dit skilderij ûnderskieden
mei de Légion d’honneur.

Hy wie in held, gie rjocht troch see,
in ridder mei in eachopslach
dy’t yn de oar syn iris boarre,
oer it hier in helm fan brûns,
beskerme tsjin in fûle slach
en jûns mei ’t ealfolk oan de dûns:
de byldnis fan in orchidee.

Fan eagen is dan gjin ferlet,
hy hat it mei syn bloeien ret.

Sy dogge ’t inkeld op ’t gehoar:
de stôk dy’t op it snie-iis slacht,
de strykstôk op fioelesnaren;
hoeden is de klompedûns
oerdei, foar harren neare nacht
en glydt de foet, dan brekt de bûns
har op, de ien nimt mei de oar.

* Arthur Craco (1869-1955)
is foaral bekend wurden troch syn keramyk.
Byld ‘De orchidee’

** Anto Carte (1886-1954)
wie begien mei de swakken yn de maatskippij.
Skilderij ‘De blinen’