Hy stoarret ús mei grutte eagen oan
yn al syn keninklike pracht
fan stiennen, glês en goud;
se neamden him de goadesoan,
dy’t boppe ’t sljochte folk útriisde,
dat net oars die as syn lege plicht,
mar hy is dea, al mear as trijetûzen jier,
en lit him sjen yn ’t stedsmuseum,
inkeld noch syn deade-oangesicht.

Sy hâldt Him op ‘e skurte as in bern,
sa’t sy ek die yn Betlehem,
want noch is Hy har soan;
al liket Hy foar har ferlern,
syn wurden wiene oars, dy wiisden
op in trochgeand libben nei de dea,
dat foar har tichte eagen is noch himelsk fier
fuort, mar se heart al it Te Deum,
wylst se hoeden hâldt syn deade lea.

* Deademasker fan farao Toetanchamon
(sirka 1330 foar Kristus)

** Michelangelo (1475-1564)
Moarmeren byld ‘Pietà’

Hy leit langút, der rêstich by,
yn hân en foet de spikergatten,
wylst twa froulju om him gûle;
foargoed foarby, hy swijt,
ek doe’t se mei him spotten;
in snik, sy binne op ‘e doele,
want sei hy fan ‘alle dingen nij’?

Langút, hy kin gjin kwea mear dwaan
nei syn net al te skjin ferline,
wylst de sân nijsgjirrich loere
nei spieren om it gat;
hy hat gjin spatsje pine,
mar sil de wittenskip wol stjoere
nei fernijing, sa wer takomst jaan.

* Mantegna (sirka 1430-1506)
Skilderij ‘Deade Kristus’

** Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De anatomyles fan Dr. Nicolaes Tulp’