Wêr silst hinne, jonge,
sjochst grimmitich, bist oerstjoer?
Do litst my net dyn eagen sjen
en dêr kin ik net oer,
do bliuwst op ’t lêst myn bern.

Wat silst dwaan, myn jonge?
Kinst net folle mei dy dolk,
dus lit mar thús, ik tink derom,
wy binne dochs ien folk,
it Noarske rjocht is rom.

Lyts genôch dat eilân,
dêr wie gjin ûntkommen oan
foar folk dat folle rommer tocht
as mem har rjochtse soan,
dy’t bloed seach as syn rjocht.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Bruorremoard’
Skilderij ‘De Keitelemar’

Se hat it measte al belibbe,
is de âldste suster, slagge yn
de leafde, druiwend op ‘e wielde
fan it eale, rike skaai;
oant no ta giet it foar de wyn,
omdat sy út har skientme dielde,
nachts en hjoed op ljochtskyndei.

Hy is de jongste fan de trije,
hie wol trije memmen, no noch twa
dy’t op it lytse broerke passe,
sizze wat er moat en mei,
mar hjoed sil hy syn suster ha,
it mealt him hieltyd yn de plasse:
skriuwe sil er en dêrnei…

Sy sit dertusken, as de twadde
yn ferdrukking, dus it minst en lêst,
mar hjoed kin sy berjocht ferwachtsje
of himsels, sa’t er earst sei;
se heart in doar, it is him fêst…
it jonkje mei… soest him net slachtsje…:
‘Hjir dy brief en dan hjirwei!’

* Jan Adam Kruseman (1804-1862)
wie yn it foarste plak portretskilder
en krige sels opdrachten fan it hôf.

** Willem Bartel van der Kooi (1768-1836)
wenne yn Fryslân en waard bekend om
syn figuerskilderijen.