Saskia, dêr stiesto dan,
do kinst my wol bekoare,
mei dyn blommestêf en -kroan
set ik dy op ‘e troan,
want foar dyn skilderjende man
bisto goadinne Floara.

Hasto, leave Saskia,
it Fryske grien foar eagen,
witst wol, doesto wiest de breid,
foar my de hearlikheid
fan ’t hôf fan Eden, wie ’t net sa
dat dêr de fjilden weagen?

Saskia, do bist de frou
dy’t bloeit mei tolve blommen,
yn ferwachting fan de frucht
en lykas Floara sljucht
op trochgeand libben, no al trou
oan wat djip yn dy slommet.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Saskia as Floara’

Se binne út ‘e modder kommen
oant de earen ta fersmoarge,
mar it wie net om ‘e nocht,
it gie om ’t gasgefjocht,
dus hiene se fan bargen.

Se ha earst nei de djipte moatten
om folslein út sicht te reitsjen,
want de kûgels fleagen leech,
de lege dei wie dreech,
gjin grap om lang te laitsjen.

De hichte yn mei lange snuten,
want de lucht wie bot fersmoarge,
wat elk dier de dea oandie,
behalve roek en krie,
dy hiene wat fan bargen.

* Henry De Groux (1866-1930)
wie djip ûnder de yndruk
fan de Earste Wrâldoarloch,
dy’t er yn etsen en tekeningen
fêstlei.